Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

                                         
Στηρίζοντας τη διαφορετικότητα...



                                                                                                                                                                                                                                                                                         

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης

Επιμέλεια έκθεσης – Ιρις Κρητικού – Μια συναρπαστική όσο και αναπάντεχη εικαστική συνομιλία εγκαινιάζεται στην IANOS Αίθουσα Τέχνης την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014.
Συνεχίζοντας το σχεδιασμό και τη φιλοξενία σημαντικών θεματικών εικαστικών αφιερωμάτων και με αφορμή τη συμπλήρωση των 20 ετών λειτουργίας του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, η IANOS Αίθουσα Τέχνης εγκαινιάζει την ομαδική εικαστική έκθεση «20 + 20 για τα 20», gerali-staveris
μια αναφορά στην αυτοτελή αξία του θαυμαστού και περιπετειώδους εικαστικού κόσμου των παιδιών, ενός κόσμου με αισθητική ποιότητα ισάξια με εκείνη των ενηλίκων καλλιτεχνών, που χρειάστηκαν, κατά τα λεγόμενα των μεγάλων μοντερνιστών «πολλά χρόνια για να ξανα-μάθουν να ζωγραφίζουν σαν παιδιά».
omadiko-damopoulou      .gogka-hatzi
Στο πλαίσιο του εορτασμού των 20 χρόνων ζωής του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, η Ιανός Αίθουσα Τέχνης υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Μικρής Άρκτου και την επιμέλεια της Ίριδας Κρητικού, Αντιπροέδρου του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, προγραμματίζει ένα διάλογο ανάμεσα σε δισδιάστατα και τρισδιάστατα έργα παιδιών από τις συλλογές του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης και έργα σημαντικών σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών.
bolotas-esslin
Η έκθεση θα εγκαινιαστεί την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014 στις 20:30 και θα διαρκέσει έως και το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου.
Κατά τη διαδικασία προετοιμασίας της έκθεσης, αρχικά επελέγησαν από την επιμελήτρια 20 παιδικά έργα τέχνης από τις συλλογές του Μουσείου, με μέλημα την ποικιλότητα ως προς το θέμα, τη φόρμα, την τεχνική και τα χρησιμοποιούμενα υλικά αλλά και την άμεση ή την έμμεση σύνδεση με διαφορετικά κινήματα τέχνης ή καλλιτεχνικά ευρήματα (art brut, αφαίρεση, μοντερνισμός, εξπρεσσιονισμός, objet trouvé κ.ά.). Στη συνέχεια, για κάθε έργο παιδιού
alivizatou-mortarakos
επελέγη το έργο ενός ενήλικα εικαστικού, με γνώμονα την προοπτική της συνύπαρξης και της συνομιλίας δύο φαινομενικά διαφορετικών κόσμων με αναπάντεχο ωστόσο και αρμονικό οργανικό διάλογο.
Στην έκθεση συμμετέχουν οι εικαστικοί: Σπύρος Αγγελόπουλος, Ήρα Βλαχάκη, Γιώργος Βορρές, Λεωνίδας Γιαννακόπουλος, Γεωργία Δαμοπούλου, Κωνσταντίνος Έσσλιν, Θεόφιλος Κατσιπάνος, Κώστας Λάβδας, Παναγιώτης Μαρίνης, Κωνσταντίνος Μάσσος, Κυριάκος Μορταράκος, Γεωργία Μπλιάτσου, Στέλιος Παναγιωτόπουλος, Γεύσω Παπαδάκη, Γιώργος Σαλταφέρος, Αντώνης Στάβερης, Μαρίνα Στελλάτου, Νότα Τσίτουρα, Βάσω Τρίγκα και Αθηνά Χατζή.
Τα έργα από τις συλλογές του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης υπογράφουν οι: Χριστίνα Αντωνοπούλου, Ήρα Βλαχάκη, Βασιλική Γεραλή, Αλτέα Γκόγκα, Μαρία Δάμη και Έφη Κανελλοπούλου, Γιώργος Ευδοξιάδης, Ζαχαρούλα Κατσουλάκη, Δημήτρης Κλαρκ, Βαγγέλης Κουρτίδης Χρήστος Μουλάς, Μάξιμος Μπολώτας, Αλκμήνη Νικολοπούλου-Εξηντάρη, Κωνσταντίνα Σκοβολά, Κωνσταντίνος Σπαρής, Μαρκέλλα Σταματέκου, Γιάννης Σταυρόπουλος, Σταύρος Τσενικλίδης, Κάτια Παλαμά και Ιλάειρα Γιατρουδάκη, Μαριάννα Ρεντούμη, Μαρία-Νεφέλη Ζήκου, Κώστας Καλφιώτης, Αύρα Σωτηροπούλου, Νικόλας Αγγελής, Κωνσταντίνος Κρητικός (ομαδική συμμετοχή), ενώ στην έκθεση συμμετέχουν και δύο ανυπόγραφα έργα από τις συλλογές του Μουσείου που ανήκουν στην ενότητα της Δωρεάς Αλιβιζάτου με έργα από τον Παιδικό Θάλαμο του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου (περίοδος 1945-48) και στην ενότητα έργων φιλοτεχνημένων στο Βόρειο Πακιστάν από παιδιά της φυλής των Καλάς.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι η έκθεση «20 + 20 για τα 20» θα παρουσιαστεί από την επιμελήτρια την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου στις 19.00, στο πλαίσιο Ημερίδας που διοργανώνεται από το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης για τον Εορτασμό των 20 ετών λειτουργίας του, στο Αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη της Οδού Πειραιώς.
Λίγα λόγια για την IANOS Αίθουσα Τέχνης
Η Μικρή Άρκτος, στο πλαίσιο των καλλιτεχνικών της δράσεων στα εικαστικά δρώμενα και σε συνεργασία με την Ίριδα Κρητικού, έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της IANOS Αίθουσα Τέχνης: στον πρώτο όροφο του βιβλιοπωλείου της Οδού Σταδίου, από την περίοδο 2012/13, η ΙANOS Αίθουσα Τέχνης παρουσιάζει θεματικά αφιερώματα και ατομικές εκθέσεις με κυρίαρχη αφετηρία την άμεση ή έμμεση αναφορά στο πολυσχιδές, συναρπαστικό σύμπαν του βιβλίου αλλά και την οργανική σύνδεση με το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Ενώνοντας τις δυνάμεις μας με τον Ιανό εδώ και δύο χρόνια, επιδιώκουμε το παραπάνω με κάθε τρόπο, ενώ η ανταπόκριση των καλλιτεχνών και του κοινού και η επισκεψιμότητα των εκθέσεων, μας βοηθούν να συνεχίσουμε. Υπενθυμίζουμε ότι ήδη η νέα εκθεσιακή περίοδος ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο, προτείνοντας –και τυγχάνοντας εξαιρετικής απήχησης από το κοινό- την ομαδική έκθεση ζωγραφικής «Τα Καφενεία της Αθήνας» (διάρκεια έως 8/11).
Λίγα λόγια για το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης
Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης ιδρύθηκε το 1994 και είναι κοινωφελές, μη κερδοσκοπικό Σωματείο, Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, από τα ελάχιστα στον κόσμο που διοργανώνει εκθέσεις για την ανάδειξη της μοναδικότητας της Παιδικής Τέχνης τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. To Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης είναι ένα από τα ελάχιστα στον κόσμο που εκθέτει έργα ζωγραφικής και κατασκευές παιδιών 4-14 ετών. To Μουσείο στεγάζεται στην Πλάκα, Κόδρου 9, προέκταση οδού Βουλής.
Στόχος του να προσφέρει τη δυνατότητα γνωριμίας με την Τέχνη από την παιδική ηλικία μέσα από σχολικά προγράμματα, εικαστικά εργαστήρια για παιδιά από 2,5-13 ετών, σεμινάρια για την επιμόρφωση εκπαιδευτικών, δίγλωσσα διαδραστικά παιχνίδια για μεμονωμένους επισκέπτες κάθε εθνικότητας.
Στόχος του επίσης να δείξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μέσω δηλαδή των πρωτότυπων εκθεμάτων του που είναι τα ίδια τα έργα των παιδιών, ότι το εικαστικό ευφάνταστο σύμπαν τους είναι εφάμιλλο με εκείνο των ενηλίκων δημιουργών.
Κατά την παρούσα εκθεσιακή περίοδο, στους δύο ορόφους του Μουσείου που καλούμε ολους τους επισκέπτες της έκθεσης και της «IANOS Αίθουσα Τέχνης» να επισκεφτούν επίσης, περιλαμβάνονται έργα από τις εκθέσεις «Στο εργαστήριο με τον Χατζηκυριάκο Γκίκα», «plan Α- plan B», «Εγώ το παιδί, ο κόσμος μου κι ο κόσμος όλος» καθώς και η νέα έκθεση «Το δικαίωμα να είσαι παιδί», όπου παρουσιάζονται ζωγραφικά και τρισδιάστατα έργα παιδιών από όλη την Ελλάδα και διάφορες χώρες του κόσμου, χρονολογημένα από το 1945 έως και το 2014, τα οποία ανήκουν στην ευρύτερη συλλογή του Μουσείου.
Εγκαίνια: 13 Νοεμβρίου 2014, 20.30 μ.μ.
Διάρκεια: 13 Νοεμβρίου έως 13 Δεκεμβρίου 2014

πηγή global view 

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Για το δάσκαλο...

Σήμερα δυστυχώς αποχαιρετήσαμε έναν εξαιρετικό συνάδερφο και δάσκαλο.Χωρίς τη βοήθεια και τις συμβουλές του αυτό το blog δε θα υπήρχε.Ήταν ο επιμορφωτής που άλλαξε τον τρόπο που χειριζόμαστε τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τους χρησιμοποιούμε στην τάξη. Σπανίζουν τέτοιοι συνάδερφοι και άνθρωποι.
Καλό ταξίδι Σωτήρη Τερζίδη...

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Χρόνια πολλά σε όλους τους εκπαιδευτικούς και ειδικά σ εκείνους που αγωνίζονται καθημερινά σε αντίξοες συνθήκες!!

Photo: Παγκόσμια Ημέρα του Εκπαιδευτικού σήμερα: Αφιερωμένη στους απανταχού δασκάλους που έχουν τη μαγική αποστολή να μαθαίνουν στα παιδιά το δρόμο της προόδου. Έναν δρόμο, που όσο διαφορετικός κι αν είναι για κάθε άνθρωπο, έχει μια ακαταμάχητη γοητεία και μία εκπληκτική δυναμική. Τιμούμε τον εκπαιδευτικό σήμερα, εκείνον που αγγίζει την παιδική καρδιά και που μιλά στην εφηβική ψυχή κόντρα σε κάθε αντιξοότητα!

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Μια δασκάλα που έδωσε στους μαθητές της να καταλάβουν στην πράξη τι εστί φυλετική διάκριση!

Τι είναι ρατσισμός; Γιατί υπάρχει και τι ακριβώς επιπτώσεις έχει στις ανθρώπινες σχέσεις; Με μία και μόνο άσκησή της στους μαθητές της, η εκπαιδευτικός Τζέιν Έλιοτ η οποία δούλευε σε ένα σχολείο σε χωριό στην Αϊόβα περίπου 1000 λευκών και θρησκευόμενων κατοίκων, τους απάντησε σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις και ακόμα περισσότερες που ίσως να μην είχαν σκεφτεί ποτέ τα παιδιά. Ήταν μόλις μία μέρα μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968 όταν η κυρία Έλιοτ, όπως συνήθιζαν να την αποκαλούν οι μαθητές της, τους έβαλε να κάνουν αυτή την άσκηση. Ήταν απλή. Τα παιδιά της τάξης θα χωρίζονταν σε δύο ομάδες, σε αυτή με τα γαλανομάτικα παιδιά και σε εκείνη με τα παιδιά που έχουν καστανά μάτια. Τα παιδιά με τα καστανά μάτια, για να ξεχωρίζουν από την άλλη ομάδα, θα φορούσαν έναν γιακά. Επίσης, τα παιδιά με τα καστανά μάτια δεν θα είχαν τη δυνατότητα να παίξουν με τους γαλανομάτηδες συμμαθητές τους, θα είχαν μικρότερο σε διάρκεια διάλειμμα από εκείνους, ήταν λιγότερο έξυπνοι από την άλλη ομάδα και θα ζούσαν για λίγο στην απομόνωση ενώ θα είχαν και το... στίγμα των καστανομάτηδων, δηλαδή παιδιά ενός... κατώτερου Θεού. Τα παιδιά με τα καστανά μάτια περνούσαν πραγματικά δύσκολα κατά τη διάρκεια της άσκησης. Δεν μπορούσαν να μιλήσουν σε κανέναν, ένιωθαν κατατρεγμένα και απομονωμένα. Είχαν θυμώσει ή απογοητευτεί. Η κυρία Έλιοτ δεν άφησε να κρατήσει πολύ το... μαρτύριό τους. Η άσκηση την επόμενη μέρα άλλαξε κανόνες. Οι γιακάδες που 'στιγμάτιζαν' τους καστανομάτηδες άλλαξαν χέρια και πήγαν στους γαλανομάτηδες. Τώρα εκείνοι θα ήταν οι στιγματισμένοι. Εκείνοι θα απομονώνονταν και θα ζούσαν στο... πετσί τους τον ρατσισμό. «Έβλεπα θαυμάσια, συνεργάσιμα, εκπληκτικά πονετικά παιδιά να μετατρέπονται σε κακούς μοχθηρούς ρατσιστές μέσα σε 15 λεπτά» δήλωσε αργότερα η Τζένι Έλιοτ για τους μαθητές της. Πολλά χρόνια μετά, οι ίδιοι μαθητές πήγαν να τη συναντήσουν ξανά και να μιλήσουν για εκείνη την άσκηση που έμεινε για πάντα χαραγμένη στο μυαλό τους. «Είχα θυμώσει» είπε μία πρώην μαθήτριά της η οποία την επισκέφτηκε με τον άντρα της. «Ένιωθα βασιλιάς» είπε ένας άλλος μαθητής της, γυρνώντας τον χρόνο πίσω, όταν στην άσκηση ήταν ο προνομιούχος της διάκρισης που είχε κάνει η κυρία Έλιοτ. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με την άσκηση της Έλιοτ στους μαθητές της, προβλήθηκε σε πάρα πολλά άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες όπως και σε σωφρονιστικό ίδρυμα ύψιστης ασφαλείας στη Νέα Υόρκη για τους κατάδικους. «Πιστεύω ότι η αναγκαιότητα αυτής της άσκησης είναι έγκλημα» δηλώνει τώρα η Τζένι Έλιοτ μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς και συνεχίζει: «Δεν θέλω να χρησιμοποιηθεί περισσότερο. Θέλω να μην χρειάζεται. Και πιστεύω ότι αν οι δάσκαλοι θέλουν, μπορούν να εξαλείψουν την ανάγκη αυτής της άσκησης». Δείτε την σούπερ δασκάλα επί τω έργω... 
Πηγή: www.lifo.gr

Τι είναι ρατσισμός; Γιατί υπάρχει και τι ακριβώς επιπτώσεις έχει στις ανθρώπινες σχέσεις; Πηγή: www.lifo.gr
Τι είναι ρατσισμός; Γιατί υπάρχει και τι ακριβώς επιπτώσεις έχει στις ανθρώπινες σχέσεις; Με μία και μόνο άσκησή της στους μαθητές της, η εκπαιδευτικός Τζέιν Έλιοτ η οποία δούλευε σε ένα σχολείο σε χωριό στην Αϊόβα περίπου 1000 λευκών και θρησκευόμενων κατοίκων, τους απάντησε σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις και ακόμα περισσότερες που ίσως να μην είχαν σκεφτεί ποτέ τα παιδιά. Ήταν μόλις μία μέρα μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968 όταν η κυρία Έλιοτ, όπως συνήθιζαν να την αποκαλούν οι μαθητές της, τους έβαλε να κάνουν αυτή την άσκηση. Ήταν απλή. Τα παιδιά της τάξης θα χωρίζονταν σε δύο ομάδες, σε αυτή με τα γαλανομάτικα παιδιά και σε εκείνη με τα παιδιά που έχουν καστανά μάτια. Τα παιδιά με τα καστανά μάτια, για να ξεχωρίζουν από την άλλη ομάδα, θα φορούσαν έναν γιακά. Επίσης, τα παιδιά με τα καστανά μάτια δεν θα είχαν τη δυνατότητα να παίξουν με τους γαλανομάτηδες συμμαθητές τους, θα είχαν μικρότερο σε διάρκεια διάλειμμα από εκείνους, ήταν λιγότερο έξυπνοι από την άλλη ομάδα και θα ζούσαν για λίγο στην απομόνωση ενώ θα είχαν και το... στίγμα των καστανομάτηδων, δηλαδή παιδιά ενός... κατώτερου Θεού. Τα παιδιά με τα καστανά μάτια περνούσαν πραγματικά δύσκολα κατά τη διάρκεια της άσκησης. Δεν μπορούσαν να μιλήσουν σε κανέναν, ένιωθαν κατατρεγμένα και απομονωμένα. Είχαν θυμώσει ή απογοητευτεί. Η κυρία Έλιοτ δεν άφησε να κρατήσει πολύ το... μαρτύριό τους. Η άσκηση την επόμενη μέρα άλλαξε κανόνες. Οι γιακάδες που 'στιγμάτιζαν' τους καστανομάτηδες άλλαξαν χέρια και πήγαν στους γαλανομάτηδες. Τώρα εκείνοι θα ήταν οι στιγματισμένοι. Εκείνοι θα απομονώνονταν και θα ζούσαν στο... πετσί τους τον ρατσισμό. «Έβλεπα θαυμάσια, συνεργάσιμα, εκπληκτικά πονετικά παιδιά να μετατρέπονται σε κακούς μοχθηρούς ρατσιστές μέσα σε 15 λεπτά» δήλωσε αργότερα η Τζένι Έλιοτ για τους μαθητές της. Πολλά χρόνια μετά, οι ίδιοι μαθητές πήγαν να τη συναντήσουν ξανά και να μιλήσουν για εκείνη την άσκηση που έμεινε για πάντα χαραγμένη στο μυαλό τους. «Είχα θυμώσει» είπε μία πρώην μαθήτριά της η οποία την επισκέφτηκε με τον άντρα της. «Ένιωθα βασιλιάς» είπε ένας άλλος μαθητής της, γυρνώντας τον χρόνο πίσω, όταν στην άσκηση ήταν ο προνομιούχος της διάκρισης που είχε κάνει η κυρία Έλιοτ. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με την άσκηση της Έλιοτ στους μαθητές της, προβλήθηκε σε πάρα πολλά άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες όπως και σε σωφρονιστικό ίδρυμα ύψιστης ασφαλείας στη Νέα Υόρκη για τους κατάδικους. «Πιστεύω ότι η αναγκαιότητα αυτής της άσκησης είναι έγκλημα» δηλώνει τώρα η Τζένι Έλιοτ μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς και συνεχίζει: «Δεν θέλω να χρησιμοποιηθεί περισσότερο. Θέλω να μην χρειάζεται. Και πιστεύω ότι αν οι δάσκαλοι θέλουν, μπορούν να εξαλείψουν την ανάγκη αυτής της άσκησης». Δείτε την σούπερ δασκάλα επί τω έργω... Πηγή: www.lifo.gr
Τι είναι ρατσισμός; Γιατί υπάρχει και τι ακριβώς επιπτώσεις έχει στις ανθρώπινες σχέσεις; Με μία και μόνο άσκησή της στους μαθητές της, η εκπαιδευτικός Τζέιν Έλιοτ η οποία δούλευε σε ένα σχολείο σε χωριό στην Αϊόβα περίπου 1000 λευκών και θρησκευόμενων κατοίκων, τους απάντησε σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις και ακόμα περισσότερες που ίσως να μην είχαν σκεφτεί ποτέ τα παιδιά. Ήταν μόλις μία μέρα μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968 όταν η κυρία Έλιοτ, όπως συνήθιζαν να την αποκαλούν οι μαθητές της, τους έβαλε να κάνουν αυτή την άσκηση. Ήταν απλή. Τα παιδιά της τάξης θα χωρίζονταν σε δύο ομάδες, σε αυτή με τα γαλανομάτικα παιδιά και σε εκείνη με τα παιδιά που έχουν καστανά μάτια. Τα παιδιά με τα καστανά μάτια, για να ξεχωρίζουν από την άλλη ομάδα, θα φορούσαν έναν γιακά. Επίσης, τα παιδιά με τα καστανά μάτια δεν θα είχαν τη δυνατότητα να παίξουν με τους γαλανομάτηδες συμμαθητές τους, θα είχαν μικρότερο σε διάρκεια διάλειμμα από εκείνους, ήταν λιγότερο έξυπνοι από την άλλη ομάδα και θα ζούσαν για λίγο στην απομόνωση ενώ θα είχαν και το... στίγμα των καστανομάτηδων, δηλαδή παιδιά ενός... κατώτερου Θεού. Τα παιδιά με τα καστανά μάτια περνούσαν πραγματικά δύσκολα κατά τη διάρκεια της άσκησης. Δεν μπορούσαν να μιλήσουν σε κανέναν, ένιωθαν κατατρεγμένα και απομονωμένα. Είχαν θυμώσει ή απογοητευτεί. Η κυρία Έλιοτ δεν άφησε να κρατήσει πολύ το... μαρτύριό τους. Η άσκηση την επόμενη μέρα άλλαξε κανόνες. Οι γιακάδες που 'στιγμάτιζαν' τους καστανομάτηδες άλλαξαν χέρια και πήγαν στους γαλανομάτηδες. Τώρα εκείνοι θα ήταν οι στιγματισμένοι. Εκείνοι θα απομονώνονταν και θα ζούσαν στο... πετσί τους τον ρατσισμό. «Έβλεπα θαυμάσια, συνεργάσιμα, εκπληκτικά πονετικά παιδιά να μετατρέπονται σε κακούς μοχθηρούς ρατσιστές μέσα σε 15 λεπτά» δήλωσε αργότερα η Τζένι Έλιοτ για τους μαθητές της. Πολλά χρόνια μετά, οι ίδιοι μαθητές πήγαν να τη συναντήσουν ξανά και να μιλήσουν για εκείνη την άσκηση που έμεινε για πάντα χαραγμένη στο μυαλό τους. «Είχα θυμώσει» είπε μία πρώην μαθήτριά της η οποία την επισκέφτηκε με τον άντρα της. «Ένιωθα βασιλιάς» είπε ένας άλλος μαθητής της, γυρνώντας τον χρόνο πίσω, όταν στην άσκηση ήταν ο προνομιούχος της διάκρισης που είχε κάνει η κυρία Έλιοτ. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με την άσκηση της Έλιοτ στους μαθητές της, προβλήθηκε σε πάρα πολλά άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες όπως και σε σωφρονιστικό ίδρυμα ύψιστης ασφαλείας στη Νέα Υόρκη για τους κατάδικους. «Πιστεύω ότι η αναγκαιότητα αυτής της άσκησης είναι έγκλημα» δηλώνει τώρα η Τζένι Έλιοτ μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς και συνεχίζει: «Δεν θέλω να χρησιμοποιηθεί περισσότερο. Θέλω να μην χρειάζεται. Και πιστεύω ότι αν οι δάσκαλοι θέλουν, μπορούν να εξαλείψουν την ανάγκη αυτής της άσκησης». Δείτε την σούπερ δασκάλα επί τω έργω... Πηγή: www.lifo.gr
Τι είναι ρατσισμός; Γιατί υπάρχει και τι ακριβώς επιπτώσεις έχει στις ανθρώπινες σχέσεις; Με μία και μόνο άσκησή της στους μαθητές της, η εκπαιδευτικός Τζέιν Έλιοτ η οποία δούλευε σε ένα σχολείο σε χωριό στην Αϊόβα περίπου 1000 λευκών και θρησκευόμενων κατοίκων, τους απάντησε σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις και ακόμα περισσότερες που ίσως να μην είχαν σκεφτεί ποτέ τα παιδιά. Ήταν μόλις μία μέρα μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968 όταν η κυρία Έλιοτ, όπως συνήθιζαν να την αποκαλούν οι μαθητές της, τους έβαλε να κάνουν αυτή την άσκηση. Ήταν απλή. Τα παιδιά της τάξης θα χωρίζονταν σε δύο ομάδες, σε αυτή με τα γαλανομάτικα παιδιά και σε εκείνη με τα παιδιά που έχουν καστανά μάτια. Τα παιδιά με τα καστανά μάτια, για να ξεχωρίζουν από την άλλη ομάδα, θα φορούσαν έναν γιακά. Επίσης, τα παιδιά με τα καστανά μάτια δεν θα είχαν τη δυνατότητα να παίξουν με τους γαλανομάτηδες συμμαθητές τους, θα είχαν μικρότερο σε διάρκεια διάλειμμα από εκείνους, ήταν λιγότερο έξυπνοι από την άλλη ομάδα και θα ζούσαν για λίγο στην απομόνωση ενώ θα είχαν και το... στίγμα των καστανομάτηδων, δηλαδή παιδιά ενός... κατώτερου Θεού. Τα παιδιά με τα καστανά μάτια περνούσαν πραγματικά δύσκολα κατά τη διάρκεια της άσκησης. Δεν μπορούσαν να μιλήσουν σε κανέναν, ένιωθαν κατατρεγμένα και απομονωμένα. Είχαν θυμώσει ή απογοητευτεί. Η κυρία Έλιοτ δεν άφησε να κρατήσει πολύ το... μαρτύριό τους. Η άσκηση την επόμενη μέρα άλλαξε κανόνες. Οι γιακάδες που 'στιγμάτιζαν' τους καστανομάτηδες άλλαξαν χέρια και πήγαν στους γαλανομάτηδες. Τώρα εκείνοι θα ήταν οι στιγματισμένοι. Εκείνοι θα απομονώνονταν και θα ζούσαν στο... πετσί τους τον ρατσισμό. «Έβλεπα θαυμάσια, συνεργάσιμα, εκπληκτικά πονετικά παιδιά να μετατρέπονται σε κακούς μοχθηρούς ρατσιστές μέσα σε 15 λεπτά» δήλωσε αργότερα η Τζένι Έλιοτ για τους μαθητές της. Πολλά χρόνια μετά, οι ίδιοι μαθητές πήγαν να τη συναντήσουν ξανά και να μιλήσουν για εκείνη την άσκηση που έμεινε για πάντα χαραγμένη στο μυαλό τους. «Είχα θυμώσει» είπε μία πρώην μαθήτριά της η οποία την επισκέφτηκε με τον άντρα της. «Ένιωθα βασιλιάς» είπε ένας άλλος μαθητής της, γυρνώντας τον χρόνο πίσω, όταν στην άσκηση ήταν ο προνομιούχος της διάκρισης που είχε κάνει η κυρία Έλιοτ. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με την άσκηση της Έλιοτ στους μαθητές της, προβλήθηκε σε πάρα πολλά άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες όπως και σε σωφρονιστικό ίδρυμα ύψιστης ασφαλείας στη Νέα Υόρκη για τους κατάδικους. «Πιστεύω ότι η αναγκαιότητα αυτής της άσκησης είναι έγκλημα» δηλώνει τώρα η Τζένι Έλιοτ μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς και συνεχίζει: «Δεν θέλω να χρησιμοποιηθεί περισσότερο. Θέλω να μην χρειάζεται. Και πιστεύω ότι αν οι δάσκαλοι θέλουν, μπορούν να εξαλείψουν την ανάγκη αυτής της άσκησης». Δείτε την σούπερ δασκάλα επί τω έργω... Πηγή: www.lifo.gr

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Φιλμάκι κατά του Bullying !!







Μία οργάνωση κατά του bullying ενάντια στα
παιδιά και τους νέους (Singapore’s Coalition Against Bullying for
Children and Youth) λάνσαρε ένα πρωτότυπο φιλμάκι που μικραίνει κάθε
φορά που το μοιράζεσαι.Η ιδέα είναι ότι όσο πιο πολύ μοιράζεσαι ό,τι σου συμβαίνει, τόσο πιο εύκολα το φαινόμενο θα εξαλειφθεί.Μοιραζόμαστε λοιπόν το παρακάτω βιντεάκι στο facebook!!!

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

Αν και λίγο καθυστερημένες οι ευχές, εύχομαι μια καλή και δημιουργική σχολική χρονιά για παιδιά, δασκάλους και γονείς. Καλή δύναμη σε όλους!


Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Πρωτότυπη Βιβλιοθήκη!!!




Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Ο συνταξιούχος δάσκαλος που έκανε κάτι μοναδικό για να βοηθήσει τα παιδιά να αγαπήσουν τα βιβλία!

Ένας συνταξιούχος δάσκαλος, ο Αντόνιο Λα Κάβα, μετά από 42 χρόνια διδασκαλίας αποφάσισε ότι θα έπρεπε να κάνει κάτι για τα παιδιά που δεν έχουν κοντά στο σπίτι τους μια βιβλιοθήκη για να δανειστούν βιβλία και να αγαπήσουν έτσι το διάβασμα.


Έτσι, το 2003, αγόρασε ένα τρίκυκλο από δεύτερο χέρι, την τροποποίησε έτσι ώστε να μπορεί να μεταφέρει με αυτή πάνω από 700 βιβλία και ξεκίνησε ένα ταξίδι στα πιο απομακρυσμένα χωριά της Νότιας Ιταλίας.

Πλησιάζοντας στο κάθε χωριό, αφήνει ένα όμορφο ήχο να ανακοινώσει την άφιξή του. Μόλις ακούσουν τα παιδιά τον γνώριμο πια ήχο τρέχουν με χαρά να υποδεχθούν τον “δάσκαλο” και να δανειστούν το επόμενο τους βιβλίο.

Ο Αντόνιο ταξιδεύει πάνω από 500 χιλιόμετρα κάθε μήνα χωρίς καμία αποζημίωση, απλά για να χαρίσει στα παιδιά ένα χαμόγελο και να τα βοηθήσει να χτίσουν το μέλλον τους.

Σε μια συνέντευξη του, ο Αντόνιο εξήγησε ότι η εμπειρία του στο σχολικό σύστημα, του δημιούργησε την ανάγκη να διδάξει στα παιδιά να αγαπούν τα βιβλία και όχι απλά να μάθουν πως να τα διαβάζουν. “Η ανάγνωση ενός βιβλίου θα πρέπει να είναι χαρά, όχι καθήκον” είπε. Το κάθε ταξίδι του όμως δεν τελειώνει τόσο απλά. Πάντα κουβαλά μαζί του κάθε φορά και ένα ξεχωριστό τετράδιο το οποίο το δίνει σε κάθε παιδί κι εκείνο γράφει μία ιστορία..







πηγή: kollima.gr

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ;

   Η πιο συνηθισμένη ερώτηση γονιών την τελευταία μέρα του σχολείου.Να κάνουν τα παιδιά επανάληψη το καλοκαίρι;Να κάνουν προετοιμασία για του χρόνου;Μήπως να μην κάνουν τίποτα;
Υπάρχουν πολλές απόψεις για το συγκεκριμένο θέμα και εδώ θα παραθέσω τη δική μου γνώμη.
   Στο να επιτευχθεί η μάθηση  συντελλούν πολλοί παράγοντες όπως η συμμετοχή του δασκάλου, η αλληλεπίδραση με τους συμμαθητές, η αξιολόγηση και η συστηματική δουλειά.Επομένως οι πολλές φωτοτυπίες από το διαδίκτυο που θα χρησιμοποιήσουν οι γονείς ή τα καλοκαιρινά βιβλία που σχετίζονται με τη διδακτέα ύλη δεν οδηγούν απαραίτητα στη μάθηση, που θα διατηρήσουν τα παιδιά μέχρι την έναρξη της επόμενης σχολικής χρονιάς.Ιδιαίτερα όταν αυτά συνοδεύονται από πίεση.
   Μια καλή λύση, στην περίπτωση που συναινεί και το παιδί φυσικά, θα ήταν ένα βιβλίο που θα ανταποκρίνεται στα ενδιαφέροντα των μαθητών.Σεβόμαστε τις απόψεις του και το αφήνουμε να διαλέξει.Τα βιβλία είναι απόλαυση και χαρά, δεν πρέπει να οδηγούν τα παιδιά σε πίεση και δυσφορία.
   Παρακάτω σας παραθέτω και την άποψη της συγγραφέως Αγγελικής Βαρελλά:

«Νομίζω ότι, καταρχάς, πρέπει να βγάλουμε το «πρέπει» από την ερώτηση. Το βιβλίο είναι απόλυτη επιλογή. Αν θέλει το παιδί να ξεκουραστεί και να διαβάσει, έχει καλώς. Γιατί εφόσον είναι σε διακοπές, έχει κάθε δικαίωμα να μην διαβάσει. Ποτέ μου δεν θα πίεζα ένα παιδί να διαβάσει ένα βιβλίο. Μπορεί να προσπαθούσα να το πείσω με τον δικό μου τρόπο. Μόνη μου, χωρίς να πιστεύω ότι κάνω σπουδαία δουλειά, έχω κάνει 6 βιβλία ‘καλοκαιρινά’. Προσπαθώ με παιχνιδιάρικο τρόπο να κάνω τα παιδιά να εδραιώσουν τις γνώσεις της σχολικής χρονιάς. Κι αυτό επίσης, αν θέλουν, μπορούν να το κάνουν, αλλά σίγουρα δεν είναι υποχρεωτικό.
Δεν μπορώ να δώσω συμβουλές. Δεν είναι το ίδιο να κάνεις ασκήσεις με αυτά που έμαθες, με το να ανεβαίνεις ψηλά στον ουρανό μέσα από ένα βιβλίο. Το καλύτερο θα ήταν και τα δύο. Αλλά δεν θα προτιμούσα να κάνει ασκησούλες, από το να διαβάσει ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Διάβασμα οπωσδήποτε λογοτεχνικό. Σε κάθε περίπτωση, όμως, τα παιδιά θα επιλέξουν αυτά που θέλουν».
Aγγελική Βαρελλά, συγγραφέας
 πηγή: http://www.familylife.gr/
  Και ας μην ξεχνάμε ότι το καλοκαίρι είναι περίοδος ξεκούρασης και ανεμελιάς.Ας τα αφήσουμε να το απολαύσουν, ειδικά σε μικρές ηλικίες!!



Τρίτη 20 Μαΐου 2014

ΑΡΧΕΛΩΝ!!!!

 Α΄ Δημοτικού χωρίς θάλασσα δε  γίνεται!!!Αφού διαβάσαμε στη γλώσσα για τις θαλάσσιες χελωνίτσες και τους κινδύνους που τις απειλούν, ήρθε η ώρα να πάμε να τις γνωρίσουμε από κοντά!!!Το Θαλάσσιο Πάρκο Αρχέλων στη Γλυφάδα είναι το κατάλληλο μέρος!!!






Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Φωλίτσες!!!!

 Η κυρία Ζωή μας είχε έκπληξη σήμερα. Ένας μαθητής της (Β δημοτικού) την έφτιαξε για την αυλή μας!!!!

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Πώς θα ξεκολλήσουμε τα παιδιά από το pc και τα video games;

Η πιο συνηθισμένη εικόνα είναι να βλέπεις το παιδί σου κολλημένο στον υπολογιστή ή μπροστά από μία κονσόλα να παίζει video games; Η γκρίνια, οι φωνές και οι τιμωρίες δεν έχουν κανέναν αποτέλεσμα; Αυτοί είναι οι εναλλακτικοί τρόποι για να ξεκολλήσεις το παιδί σου από το pc και τα video games.

Δώσε το καλό παράδειγμα
Αν κι εσύ περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου μπροστά από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή, τότε δίνεις το παράδειγμα στο παιδί σου να πράξει το ίδιο.


Πρότεινε στο παιδί σου ένα νέο χόμπι
Μπάσκετ, βόλεϊ, χορό, ζωγραφική. Ένα καινούριο χόμπι θα τραβήξει το παιδί από τον υπολογιστή, θα το βοηθήσει στην κοινωνικοποίηση και θα το κάνει πιο δημιουργικό.


Βγάλε τις ηλεκτρονικές συσκευές από το δωμάτιο
Αν το δωμάτιο του παιδιού έχει μετατραπεί σε ίντερνετ καφέ, με τον υπολογιστή, την τηλεόραση και τα video games συνεχώς ανοιχτά, τότε μία δραστική λύση είναι να βγάλεις την «πηγή του κακού» μέσα από το υπνοδωμάτιο του. Μπορείς να μεταφέρεις τον υπολογιστή στο σαλόνι για να τον χρησιμοποιεί όλη η οικογένεια, να κρύψεις την τηλεόραση στο πατάρι και να μεταφέρεις την κονσόλα στην τηλεόραση του σαλονιού.


Κλείσε την τηλεόραση
Προσπάθησε κάποιες ώρες να είναι «ιερές». Κλείσε την τηλεόραση την ώρα του φαγητού ή όταν μαζεύεστε το βράδυ στο σαλόνι όλοι μαζί. Ο οικογενειακός διάλογος είναι πιο εποικοδομητικός από ένα σίριαλ.


Μην βάζεις τιμωρίες
Οι τιμωρίες και οι απαγορεύσεις δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Αντί να παρουσιάζεις κάτι σαν τιμωρία, ζήτα το σαν χάρη. Ζήτα βοήθεια για να μεταφέρεις τα ψώνια από το σουπερμάρκετ, ζήτα παρέα την ώρα της μαγειρικής ή ανέθεσε στο παιδί σου να βγάλει βόλτα το σκύλο.


http://www.kathimerini.gr

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014